Dla mnie nie jest taki dobry. Cały dzień leżę i nic nie robię. Dobra, ćwiczyłam przez 30 minut. Nic więcej. Tak wygląda życie bez przyjaciół w moim wykonaniu. Nie mam ich nie dlatego, że mój charakter jest okropny czy wygląd. Oby dwa są na przeciętnym poziomie. Ale.. każdy, z kim chciałabym się zaprzyjaźnić i każdy kto pasuje do mojego charakteru już kogoś ma. W sensie przyjaciela. A ja nie chcę nikomu zabierać przyjaciela, bo wiem jakie paskudne to uczucie. Mam może jedną przyjaciółkę, z którą wychodzę raz na dwa miesiące. Szczerze? Nigdy nie mamy czasu, żeby się spotkać, ale jak już się spotkamy to siedzimy godzinami. Tyle, że ona idzie do innego liceum. Własnie.. wpisałam liceum, które uważałam za fajne. Teraz, gdy patrzę jacy ludzie tam chodzą to modle się o to, żebym się nie dostała. Jedynym priorytetem tych ludzi jest melanż. Nie mam nic przeciwko temu, sama lubię od czasu do czasu, ale nie co tydzień. Nie kurna w wieku 16 lat.
![tumblr_n4p3vaVsWf1tap70xo1_500.jpg]()
Cały dzień dzisiaj nic nie jadłam. Nie wiem czemu, ale przynajmniej schudnę. Pociągnę takie niejedzenie może z tydzień i tak ruszam się na tyle mało, że nic się nie stanie jeśli się pogłodzę. Za 9 dni mam wycieczkę klasową. W końcu chwila wolnego od zmartwień, tylko żebym nie czuła się zbyt samotnie. I tutaj chcę sprostować - koleżanek mam od cholery, mam z kim gadać, tylko jak mówiłam, każda ma już swoją "naj". Tak więc planuję dzisiaj poleżeć z mamą do końca dnia oglądając filmy, ale pewnie nie wyjdzie, bo wróci zmęczona po malowaniu domu do którego mamy się przeprowadzić. Pomogłabym jej, ale mam atopowe zapalenie skóry. Dodając.. sprawdzałam, nie mam depresji. Nie tnę się, nie słucham smutnych piosenek całymi dniami i nie płaczę po nocach. Nigdy bym się także nie zabiła. Choćbym miała skończyć bez nikogo, bez przyjaciół, rodziny i kogoś u boku i tak szłabym dalej w życie. Bo sądzę, że po coś je dostałam i muszę przez nie przebrnąć by zobaczyć jak to jest. Nigdy nie zmarnowałabym tego daru, po prostu na razie jestem w punkcie zero i nie mam zamiaru się z niego ruszać. Dzień do bani, co nie?
Pozdrawiam, Z.
Cały dzień dzisiaj nic nie jadłam. Nie wiem czemu, ale przynajmniej schudnę. Pociągnę takie niejedzenie może z tydzień i tak ruszam się na tyle mało, że nic się nie stanie jeśli się pogłodzę. Za 9 dni mam wycieczkę klasową. W końcu chwila wolnego od zmartwień, tylko żebym nie czuła się zbyt samotnie. I tutaj chcę sprostować - koleżanek mam od cholery, mam z kim gadać, tylko jak mówiłam, każda ma już swoją "naj". Tak więc planuję dzisiaj poleżeć z mamą do końca dnia oglądając filmy, ale pewnie nie wyjdzie, bo wróci zmęczona po malowaniu domu do którego mamy się przeprowadzić. Pomogłabym jej, ale mam atopowe zapalenie skóry. Dodając.. sprawdzałam, nie mam depresji. Nie tnę się, nie słucham smutnych piosenek całymi dniami i nie płaczę po nocach. Nigdy bym się także nie zabiła. Choćbym miała skończyć bez nikogo, bez przyjaciół, rodziny i kogoś u boku i tak szłabym dalej w życie. Bo sądzę, że po coś je dostałam i muszę przez nie przebrnąć by zobaczyć jak to jest. Nigdy nie zmarnowałabym tego daru, po prostu na razie jestem w punkcie zero i nie mam zamiaru się z niego ruszać. Dzień do bani, co nie?
Pozdrawiam, Z.