Zwolnijcie, przyjrzyjcie się i zrozumcie

Życie nigdy nie jest idealne. Nawet, jeśli osiągnięcie sylwetkę modelki, co  innego będzie nie tak.
Ja bardzo schudłam, bez any! Nie myślałam nawet o tym, co ile ma kalorii, po prostu jem teraz tak, jak mówi mi ciało. Mam ochotę na słodkie-jem cuksa. Słone-kanapkę. Pić-woda. I nigdy nie chodzę głodna!
Jak się głodziłam, to byłam wiecznie nieszczęśliwa i głodna. Poza tym mam teraz 20 lat. To już wiek, w którym bycie pro-ana jest dziecinne... może inaczej: świadczy o byciu niedojrzałą osobą. Nie mówię o anoreksji, bo na nią chorują i 40-latki. Chodzi o świadomy wybór głodzenia się.
Mam nadzieję, że każda z Was dotrwa do 20stki i zrozumie, że to, co robiła było złe i niepotrzebne.
Teraz jestem chuda bez diety i mam  na głowie zespół stresu pourazowego, problemy z osobowością itd. Zawsze jest coś, co nam nie pasuje. Po co dokładać sobie mordercze diety? One tylko powodują efekt jojo. Chyba, że ktoś zdąży umrzeć, zanim rozpocznie się faza obżarstwa.
Życzę Wam jak najlepiej. I wcale nie mam anoreksji, zrozumiałam to, jak mama mi powiedziała, że w moim wieku też ważyła około 49 kg.