Długo zastanawiałam się nad założeniem tego bloga. Jestem tutaj codziennie, czytam wasze wpisy. Nigdy nie myślałam nad tym, aby zacząć przelewać własne uczucia na stronę internetową. No cóż, jeśli pisanie mi pomoże to dlaczego miałabym zaprzepaścić taką szansę? Nie dowiem się, jeśli nie spróbuję. Więc tak, moje imię pozostanie tajemnicą, aczkolwiek będę posługiwać się pseudonimem Hayley - nie pytajcie dlaczego, bo sama nie wiem. W tym roku skończyłam 18 lat. Mam 154 cm wzrostu i ważę 51 kg. Niedługo minie rok, odkąd zaczęłam się odchudzać, choć wcale dużo nie ważyłam, bo jedynie 52 kg. Początkowo zaczęłam się głodzić za namową byłej przyjaciółki, na którą teraz patrzeć nie mogę. Wszystko było pięknie, ale jak wiadomo: Trzeba jeść, aby żyć. U mnie niestety to nie było takie proste, spodobał mi się spadek wagi, a schudłam 7 kg w przeciągu miesiąca. To naprawdę dużo! Czułam się lekka jak motylek, a co najważniejsze szczęśliwa. Po 2 miesiącach prawie nic nie jedzenia, dopadły mnie napady, nad którymi nie byłam w stanie zapanować. Zaczęło się przeczyszczanie, głodzenie i ponowne objadanie. Wpadłam w błędne koło odchudzania. Na szczęście byłam w stanie nad tym zapanować. Od zakończenia diety, po której utrzymywałam wagę 45 kg, aż do dnia dzisiejszego przytyłam 6 kg, na szczęście nie z nadwyżką, obeszło się bez efektu jo-jo. Dzisiaj wracam z nową motywacją. Muszę zrzucić tym razem 11 kg do 20 czerwca i mam nadzieję, że mi się uda osiągnąć zamierzony cel. Chcę wyglądać świetnie, kiedy przyjedzie do mnie chłopak z Anglii. Nie jesteśmy jeszcze razem, ale między nami rodzi się pewnie uczucie, którego nie da się opisać słowami. Okej, nie było tematu. Od jutra systematycznie będę pisać notatki na moim Pingerze, a także wklejać bilanse i zdjęcia motywujące. Trzymajcie się chudo.
![blackandbeige(521).jpg]()
.jpg)