26 May 2015, day 85

Bilans :

9 : 30 - activia

14 : 30 - 3 naleśniki z domowym twarogiem

2,5 l wody
1 l zielonej herbaty

200 brzuszków
Mel b na pośladki

Dziś kiedy wstałam i patrzyłam w lustro czułam się niewyobrażalnie gruba. Za kazdym razem gdy mam wyjść z domu zbierają mi się łzy w oczach.
Chwilowo miałam zamiar nie isc na uczelnie, ale nie chce mieć nieobecności, ktore trzeba pózniej odrabiać referatami.

Waga pokazuje, że przytyłam. Wiec moj mózg tez widzi, że przytyłam. Ale przytyłam, widzę po ubraniach, jak na mnie leżą.
Nie mam już sił. Jest to ciągła walka, wyrzeczenia i brak efektów.

Dołujące jest to, nie ukrywam.

Przecież nie odpuszcze dopóki nie bede cudownie, chorowicie chuda. Nie ma opcji.
Po prostu stopniowo bede sie doprowadzać do autodestrukcji. Szkoda, że jedynie pod względem psychicznym jestem zniszczona. A cieleśnie wyglądam normalnie, jak każda mijania na ulicy 20- latka. Nic nadzwyczajnego.

A ja chce byc inna. Zeby kazdy kto na mnie patrzy widział, że nie jestem jak każda. Kręcił głową i wytrzeszczał oczy na moją chudość. Tak, tak.