Dekalog Pro Ana:
1. Jeśli nie jesteś szczupla, to znaczy, że nie jesteś atrakcyjna.
2. Bycie szcupła jest ważniejsze od bycia zdrową.
3. Będziesz się głodziła i robiła wszystko co w Twojej mocy, aby wyglądać coraz szczuplej.
4. Nie będziesz jadła nadprogramowo bez poczucia winy.
5. Nie będziesz jadła niczego nadprogramowo bez ukarania siebie za to.
6. Będziesz liczyła każdą kalorię i ograniczała ich ilość.
7. Najważniejsze jest to, co mówi waga.
8. To proste: chudnięcie jest dobre, a przybieranie na wadze – złe.
9. Nigdy nie jesteś „zbyt” szczupla.
10. Bycie szczupła i nie jedzenie są dowodami prawdziwej siły woli.
Dekalog Pro Healthy & Skinny
1. Nie jestem przecwina plus size, bo atrakcyjne są dla mnie kobiety o różnych kształtach, to kwestia indywidualna. Próbowałam akceptacji / body positivity, ale tęskniłam za wersją siebie w mniejszym wydaniu. Jestem piękna, ale mogę to podwoić jeśli wrócę do szczupłej sylwetki. Moje samopoczucie jest najważniejsze.
2. Niestety nie, bo ból kończyn, kręgosłupa, zerwane więzadła, próchnica, przerzedzone włosy na głowie, osteporoza są zaprzeczeniem pierwszego przykazania = atrakcyjności, a ograniczenie składników odżywczych prowadzi do wyniszczenia, szczególnie u dziewczyn, które jedzą co popadnie, byle tylko zmieścić się w bilansie. Pragnę być zdrowa, piękna i bardzo szczupła.
3. Robiłam i teraz żałuję, bo niektóre zmiany w organiźmie są nieodwracalne. Lepiej mieć jakieś granice i przemyśleć, czy aby na pewno nikotynowy dym, amfetamina, tussi z kawą, czy tasiemce to własciwa droga do sukcesu. Jestem zwolenniczką głodówek, ale takich bez napojów gazowanych i kaw ze słodzikiem. Głodówka na wodzie, ewentualnie dieta płynna z herbatkami, probiotycznymi napojami, sokami. Tak można żyć naweto sto dni.
4. Poczucie winy są koszmarne i wpędzają w kozi róg zaburzeń odżywiania. Przywołują nienawiść i tworzą toksyczną relację z samym sobą. Obecnie staram się przyglądać postępom, doceniać wkład, bo zdaję sobie sprawę, że na wszystko potrzeba czasu. Nadwyżkę kalorii lepiej spalić dodatkową aktywnością fizyczną, albo następnego dnia zrobić głodówkę.
5. Karanie siebie to kolejna zmora, która jest toksyczna, czyli niezdrowa. Nie chcę się karać nigdy więcej.
6. Jestem za ograniczaniem pożywienia, zwłaszcza tego niesprzyjającego mojemu organizmowi. Jestem za intermitted fasting - okienkiem żywieniowym. Jestem za kontrolowaniem kalorii, aby bilans energetyczny był niższy, niż moje bmr. Jednak unikam sytuacji liczenia kalorii z przypraw, owoców, warzyw, nasion, aby nie dopuścić do sytuacji, jak przed kilkoma latami. Widziałam liczby, a nie jedzenie.
7. Moja waga to nie tylko tłuszcz ( który stoi mi na drodze do sukcesu ), ale ciężar narządów, kości, złogów w jelitach, czy płynów. Ważę się tylko rano, na sucho, po wypróżnieniu.
8. Uważam, że to sprawa indywidualna, bo czasem przybranie na wadze oznacza przyrost mięśni, co upiększa wizualnie. Pro ana bywa bardzo nielogiczna. Co innego, kiedy chora na anoreksję osoba tak uważa, a co innego kiedy zdrowa dziewczynka postanawia sobie to wmówić. Gdyby anoreksja nie prowadziła do utraty wagi, nikt nie chciałby jej papugować.
9. Jeśli twoje bmi przekroczyło 18, a twoja waga nadal spada w dół to grożą ci poważne konsekwencje zdrowotne! Osoby skrajnie wychudzone nie są moim zdaniem atrakcyjne.
10. Siła woli jest bardzo potrzebna, aby trzymać się swoich wytycznych, rytuałów i postanowień. To jedyny punkt z którym zgadzam się w 100%.
Po za tym pro ana to dla mnie destrukcyjny styl życia naśladujący stereotypowe zachowania / myśli osób z aktywną anoreksją. Jest tu zbyt wiele nienawiści, samoagresji i cierpienia. Niektóre z moich rytuałów przypomina pro anę, ale ja nie chcę nikogo naśladować i wmawiać sobie coś, czego nie czuję / co jest nielogiczne. Pragnę zachować zdrowy rozsądek. Rozumiem, że dla osób poza świata ED to fikcja. Nikogo do niczego nie namawiam. Chciałabym jednak złagodzić efekty uboczne motylków. Dopóki mają kontrolę nad swoim życiem, muszą zastanowić się, czy chcą ślepo zmuszać się do zachowań anorektycznych, czy wolą zapracować na szczupłe ciało w przyjaźni z samym sobą. Tu i tu mamy ograniczenie pożywienia, jak i stosowanie lewatyw, sauny, głodówek i detoksów. Jednak nie chcę popadać w obsesję liczenia kalorii - raczej ograniczać tym sposobem te, które uważam za nieprzyjazne lub toksyczne, aby odżywiać się jak najzdrowiej, jak naj czyściej. Dla mnie głód - wyrażony burczeniem to sygnał, że czas dostarczyć składniki odżywcze, a pro ana nakłania, aby ten głód pokochać i celebrować do końca życia. Po 6 latach nie mogłam odnaleźć się w ruchu / subkulturze pro any, więc stwarzam własną filozofię życia. Włansy styl. Własne zasady. Mam już zarys, a fragmenty publikuję na bierząco. Fascynuje mnie to, co piszę / tworzę.![-beforea.jpg]()
1. Jeśli nie jesteś szczupla, to znaczy, że nie jesteś atrakcyjna.
2. Bycie szcupła jest ważniejsze od bycia zdrową.
3. Będziesz się głodziła i robiła wszystko co w Twojej mocy, aby wyglądać coraz szczuplej.
4. Nie będziesz jadła nadprogramowo bez poczucia winy.
5. Nie będziesz jadła niczego nadprogramowo bez ukarania siebie za to.
6. Będziesz liczyła każdą kalorię i ograniczała ich ilość.
7. Najważniejsze jest to, co mówi waga.
8. To proste: chudnięcie jest dobre, a przybieranie na wadze – złe.
9. Nigdy nie jesteś „zbyt” szczupla.
10. Bycie szczupła i nie jedzenie są dowodami prawdziwej siły woli.
Dekalog Pro Healthy & Skinny
1. Nie jestem przecwina plus size, bo atrakcyjne są dla mnie kobiety o różnych kształtach, to kwestia indywidualna. Próbowałam akceptacji / body positivity, ale tęskniłam za wersją siebie w mniejszym wydaniu. Jestem piękna, ale mogę to podwoić jeśli wrócę do szczupłej sylwetki. Moje samopoczucie jest najważniejsze.
2. Niestety nie, bo ból kończyn, kręgosłupa, zerwane więzadła, próchnica, przerzedzone włosy na głowie, osteporoza są zaprzeczeniem pierwszego przykazania = atrakcyjności, a ograniczenie składników odżywczych prowadzi do wyniszczenia, szczególnie u dziewczyn, które jedzą co popadnie, byle tylko zmieścić się w bilansie. Pragnę być zdrowa, piękna i bardzo szczupła.
3. Robiłam i teraz żałuję, bo niektóre zmiany w organiźmie są nieodwracalne. Lepiej mieć jakieś granice i przemyśleć, czy aby na pewno nikotynowy dym, amfetamina, tussi z kawą, czy tasiemce to własciwa droga do sukcesu. Jestem zwolenniczką głodówek, ale takich bez napojów gazowanych i kaw ze słodzikiem. Głodówka na wodzie, ewentualnie dieta płynna z herbatkami, probiotycznymi napojami, sokami. Tak można żyć naweto sto dni.
4. Poczucie winy są koszmarne i wpędzają w kozi róg zaburzeń odżywiania. Przywołują nienawiść i tworzą toksyczną relację z samym sobą. Obecnie staram się przyglądać postępom, doceniać wkład, bo zdaję sobie sprawę, że na wszystko potrzeba czasu. Nadwyżkę kalorii lepiej spalić dodatkową aktywnością fizyczną, albo następnego dnia zrobić głodówkę.
5. Karanie siebie to kolejna zmora, która jest toksyczna, czyli niezdrowa. Nie chcę się karać nigdy więcej.
6. Jestem za ograniczaniem pożywienia, zwłaszcza tego niesprzyjającego mojemu organizmowi. Jestem za intermitted fasting - okienkiem żywieniowym. Jestem za kontrolowaniem kalorii, aby bilans energetyczny był niższy, niż moje bmr. Jednak unikam sytuacji liczenia kalorii z przypraw, owoców, warzyw, nasion, aby nie dopuścić do sytuacji, jak przed kilkoma latami. Widziałam liczby, a nie jedzenie.
7. Moja waga to nie tylko tłuszcz ( który stoi mi na drodze do sukcesu ), ale ciężar narządów, kości, złogów w jelitach, czy płynów. Ważę się tylko rano, na sucho, po wypróżnieniu.
8. Uważam, że to sprawa indywidualna, bo czasem przybranie na wadze oznacza przyrost mięśni, co upiększa wizualnie. Pro ana bywa bardzo nielogiczna. Co innego, kiedy chora na anoreksję osoba tak uważa, a co innego kiedy zdrowa dziewczynka postanawia sobie to wmówić. Gdyby anoreksja nie prowadziła do utraty wagi, nikt nie chciałby jej papugować.
9. Jeśli twoje bmi przekroczyło 18, a twoja waga nadal spada w dół to grożą ci poważne konsekwencje zdrowotne! Osoby skrajnie wychudzone nie są moim zdaniem atrakcyjne.
10. Siła woli jest bardzo potrzebna, aby trzymać się swoich wytycznych, rytuałów i postanowień. To jedyny punkt z którym zgadzam się w 100%.
Po za tym pro ana to dla mnie destrukcyjny styl życia naśladujący stereotypowe zachowania / myśli osób z aktywną anoreksją. Jest tu zbyt wiele nienawiści, samoagresji i cierpienia. Niektóre z moich rytuałów przypomina pro anę, ale ja nie chcę nikogo naśladować i wmawiać sobie coś, czego nie czuję / co jest nielogiczne. Pragnę zachować zdrowy rozsądek. Rozumiem, że dla osób poza świata ED to fikcja. Nikogo do niczego nie namawiam. Chciałabym jednak złagodzić efekty uboczne motylków. Dopóki mają kontrolę nad swoim życiem, muszą zastanowić się, czy chcą ślepo zmuszać się do zachowań anorektycznych, czy wolą zapracować na szczupłe ciało w przyjaźni z samym sobą. Tu i tu mamy ograniczenie pożywienia, jak i stosowanie lewatyw, sauny, głodówek i detoksów. Jednak nie chcę popadać w obsesję liczenia kalorii - raczej ograniczać tym sposobem te, które uważam za nieprzyjazne lub toksyczne, aby odżywiać się jak najzdrowiej, jak naj czyściej. Dla mnie głód - wyrażony burczeniem to sygnał, że czas dostarczyć składniki odżywcze, a pro ana nakłania, aby ten głód pokochać i celebrować do końca życia. Po 6 latach nie mogłam odnaleźć się w ruchu / subkulturze pro any, więc stwarzam własną filozofię życia. Włansy styl. Własne zasady. Mam już zarys, a fragmenty publikuję na bierząco. Fascynuje mnie to, co piszę / tworzę.
