Czuję się jak nic. Jedno wielkie grube,

Czuję się jak nic. Jedno wielkie grube, ale wciąż NIC. Chciałabym by było mnie mniej. Coraz mniej. I mniej. Chciałabym zniknąć. Dlaczego to trwa tak długo ? Potrzebuję zgody jednej osoby i będę mogła zasnąć sobie ze spokojem.. Czekam tylko na to...

Dostałam się do szkoły jaką chciałam. Rozszerzona matematyk, geografia i angielski. Do tego rosyjski od podstaw i lektorat z bułgarskiego. Oprócz przedmiotów z podstawy wykłady na uniwersytecie ekonomicznym. Chciałabym iść do pracy od września, tak na 1/4 etatu, więcej czasu nie będę miała. Ale kto mnie przyjmie ? Nikt.
Będę prawie 300km od domu. Jestem egoistką. Zasraną egoistką. Nienawidzę siebie za to. Wszystko poświęciłam "anie". Rodzinę. Zdrowie. W S Z Y S T K O. Nienawidzę siebie za kłamstwa. "tak, mamo zjadłam" - mamo.. Zazwyczaj nie jem. "zdrowia, szczęścia" - zdechnij.. "cieszę się gdy jem" - gowno prawda.. Moja nienawiść do samej siebie tylko wtedy rośnie. Żałuję tego, że jestem. Naprawdę żałuję. O ile świat byłby piękniejszy gdybym nie istniała..

Tak czy inaczej.. Od września będę sobie zdychala niemal w samotności. Żadnych znajomości. Nie chcę tęsknić tak jak teraz.. To za bardzo boli.
Trochę prywaty (kiedyś to wszystko Ci pokażę) Olu moja najdroższa.. Bardzo mocno tęsknie. I bardzo mocno kocham.. Przepraszam, że kłamałam odnośnie jedzenie. I tak wiedziałaś najwięcej.

Dziś zjadłam suchą bułkę - ok.200kcal.
To byłby koniec jedzenia.