...I czuję się z tym dobrze. Tak. Tak właśnie uświadomiłem sobie koniec. Albo przynajmniej początek końca. Wczoraj minęło równo 6 miesięcy odkąd zacząłem niewinne odchudzanie. 6 miesięcy i ponad 10 kilo.
![22.png]()
Ogarnęło mnie miłe uczucie, którego tak wyczekiwałem, gdy po 3 dniach głodówki stanąłem na wadze i zobaczyłem 62,4 kilo. To mniej niż zakładałem. Przypomniałem sobie wtedy, ze takie miłe uczucie jeszcze niedawno towarzyszyło mi codziennie i to po głupotach. Teraz poprzedza je ból i strach, i zmęczenie po podniesieniu ręki, czy wypiciu szklanki wody.
Długo myślałem nad tym w samotności, ciszy. Uznałem że nie warto, mam czas na bycie szczupłym i pięknym. Teraz ważna jest szkoła, przyjaciele, i do cholery radość z życia.
Wiem, że nie będzie mi lekko zerwać z tym szitem. Może nie był to długi, ale na pewno ciężki czas, szczególnie dla moich nerwów i organizmu. Głodówki będą mi się długo jeszcze przypominały, chociażby przez zniszczony metabolizm. Już próbuje to naprawić: każdy posiłek dzielę na dwie mniejsze porcje, używam jeszcze więcej przypraw, staram się unikać szkodliwych połączeń. Mam jeden cel! Być szczęśliwym, a przynajmniej szczęśliwszym, i cieszyć się z drobiazgów, a nie denerwować się nimi. A dzisiaj nawet zjadłem 10 pierogów serem, i czuję się po tym świetnie!
Rzecz jasna, nigdy chyba nie pozbędę się wszytskich nawyków pro-ana. Pierwsze co robię to zwracam uwagę na kaloryczność danego produktu - mam nadzieję że to z czasem zaniknie. Będę ćwiczył. Chcę zachować sylwetkę (aczkolwiek pogodziłem się nawet z przybraniem kilogramów), oraz kondycję. Gdy przy regularnym jedzeniu będę miał więcej energii to oczywiście dodam sobie jakiś zestaw. Nie będę jadł nic od 19. Nie wyobrażam sobie zjeść całego kotleta panierowanego! O nie! Ale to raczej dobrze, w końcu ile można jeść w kółko to samo. Będę także sięgał po dietetyczne wersje niektórych przepisów - można więc użyć stwierdzenia od skinny do fit.
Czy żałuję? Tak. Żałuję że zacząłem i żałuję że kończę. Szczególnie teraz, jak zacząłem pisać bloga, i jest to dopiero 3 wpis. Również mi szkoda, ze teraz akurat pojawił się nowy chłopak na tagu (pozdrawiam go!). Może razem byśmy się powspierali, czy coś.
![222222.png]()
Jeszcze jedno. Mam nadzieję, że nie będą do mnie wracały takie przykre myśli, i że poranne "O boże, znowu obudziłem się gruby" nie sprowadzi mnie znowu na tą drogę.
I do wszystkich którzy szukaj motywacji i wsparcia żeby schudnąć, lub mają taki zamiar, to polecam przeczytać artykuły na temat szkodliwości podczas odchudzania w trakcie dojrzewania. A do tych co już tu siedzą szmat czasu: czy warto? Wszystko co widzimy jest fikcją. Wasza wędrówka ku perfekcji jest zakończona przepaścią, której nie zauważycie przez zmęczenie, i do niej wpadniecie.
Pozdrawiam was!
Ogarnęło mnie miłe uczucie, którego tak wyczekiwałem, gdy po 3 dniach głodówki stanąłem na wadze i zobaczyłem 62,4 kilo. To mniej niż zakładałem. Przypomniałem sobie wtedy, ze takie miłe uczucie jeszcze niedawno towarzyszyło mi codziennie i to po głupotach. Teraz poprzedza je ból i strach, i zmęczenie po podniesieniu ręki, czy wypiciu szklanki wody.
Długo myślałem nad tym w samotności, ciszy. Uznałem że nie warto, mam czas na bycie szczupłym i pięknym. Teraz ważna jest szkoła, przyjaciele, i do cholery radość z życia.
Wiem, że nie będzie mi lekko zerwać z tym szitem. Może nie był to długi, ale na pewno ciężki czas, szczególnie dla moich nerwów i organizmu. Głodówki będą mi się długo jeszcze przypominały, chociażby przez zniszczony metabolizm. Już próbuje to naprawić: każdy posiłek dzielę na dwie mniejsze porcje, używam jeszcze więcej przypraw, staram się unikać szkodliwych połączeń. Mam jeden cel! Być szczęśliwym, a przynajmniej szczęśliwszym, i cieszyć się z drobiazgów, a nie denerwować się nimi. A dzisiaj nawet zjadłem 10 pierogów serem, i czuję się po tym świetnie!
Rzecz jasna, nigdy chyba nie pozbędę się wszytskich nawyków pro-ana. Pierwsze co robię to zwracam uwagę na kaloryczność danego produktu - mam nadzieję że to z czasem zaniknie. Będę ćwiczył. Chcę zachować sylwetkę (aczkolwiek pogodziłem się nawet z przybraniem kilogramów), oraz kondycję. Gdy przy regularnym jedzeniu będę miał więcej energii to oczywiście dodam sobie jakiś zestaw. Nie będę jadł nic od 19. Nie wyobrażam sobie zjeść całego kotleta panierowanego! O nie! Ale to raczej dobrze, w końcu ile można jeść w kółko to samo. Będę także sięgał po dietetyczne wersje niektórych przepisów - można więc użyć stwierdzenia od skinny do fit.
Czy żałuję? Tak. Żałuję że zacząłem i żałuję że kończę. Szczególnie teraz, jak zacząłem pisać bloga, i jest to dopiero 3 wpis. Również mi szkoda, ze teraz akurat pojawił się nowy chłopak na tagu (pozdrawiam go!). Może razem byśmy się powspierali, czy coś.
Jeszcze jedno. Mam nadzieję, że nie będą do mnie wracały takie przykre myśli, i że poranne "O boże, znowu obudziłem się gruby" nie sprowadzi mnie znowu na tą drogę.
I do wszystkich którzy szukaj motywacji i wsparcia żeby schudnąć, lub mają taki zamiar, to polecam przeczytać artykuły na temat szkodliwości podczas odchudzania w trakcie dojrzewania. A do tych co już tu siedzą szmat czasu: czy warto? Wszystko co widzimy jest fikcją. Wasza wędrówka ku perfekcji jest zakończona przepaścią, której nie zauważycie przez zmęczenie, i do niej wpadniecie.
Pozdrawiam was!