Część 1. /Do trzech razy sztuka/

Gdy spoglądasz w głąb lufy pistoletu,
Faktycznie nic nie ma dla Ciebie już znaczenia.
Prawda?

Czuję się na tyle niestabilnie, że po raz kolejny pod wpływem impulsu usuwam stare - nieużywane tylko 12 dni - konto i zakładam nowe. Czyżby to miało świadczyć o jakieś zmianie? Raczej nie.

Wszystko jest w porządku.
Wszystko co dobre chowa się za tą mgłą.
Którą dostrzegam dookoła siebie.
Dźwięk kroków jest przerażający.
Dźwięk zgrzytu zamka brzmi jak wyrok śmierci.
A zwykłe przekleństwa powodują we mnie kolejne ataki.
Coraz więcej siniaków i cieni na moim ciele.
Coraz więcej wystających kości.
Przecież miałam z tym skończyć.
Być kimś ' normalnym '.
Ale co oznacza być ' normalnym '?

Witam na blogu, gdzie zobaczycie jak wygląda życie kawałka porcelany, który jest tłuczony przez metalowe pręty.

Kiedyś pęknie.
To nie będzie bajeczka o cudownym uzdrowieniu.
Niestety autorka nie wie jak skończy się ta opowieść.
Znajdą też się wiersze.
Jestem poetą.