Wczorajsza noc była porażką. Chcę wymazać z pamięci. Jakbym mogła tylko cofnąć czas. Niestety nie mogę. Miała być udana noc w kinie ze znajomymi, ale okazała się jedną z najgorszych chwil w moim przegranym życiu.
Było mi słabo. Niedobrze. Wszyscy na około mnie wpier*dalali. Ciągły szelest opakowań po różnych chipsach, papierków od batonów. W przerwie na około mnie tematy żywieniowe. Byłam głodna. Chciałam zjeść. Nie mogłam. Blokowało mnie coś. Coś mnie powstrzymywało. Dotarło do mnie wczoraj, że to mnie przerosło. Byłam w ch*j głodna, myślałam, że dam radę. Nic z tego. Choroba mnie ogarnęła. Pojawiły się łzy w oczach. Złość, nieopamiętana złość. Zaczęłam w ukryciu rozdrapywać rany. Chciałam, żeby to się skończyło. Miałam myśli samobójcze. już nie dawałam rady. Ciągle wychodziłam z sali.
Upadłam parę razy. Z osłabienia. Nie mogłam ustać na nogach.
Pokłóciłam się z G. Przez moje przekleństwo.
Chciałam się rzucić pod auto. Już byłam blisko. Mogłam z tym skończyć. raz na zawsze.
Tyle złych słów wypowiedzianych. Prawdopodobieństwo zerwania. Rozstania się raz na zawsze. Tyle negatywnych emocji.
` Mam dosyć twojego zachowania, ciągle się na mnie wyżywasz. Mam cię dosyć, rób co chcesz `
` Zmieniłaś się. Nie w takiej Oli się zakochałem`
` Robisz to specjalnie. Chcesz abym cierpiał. Lubisz sprawiać mi ból. Nie słuchasz moich próśb`
` Wszyscy mają rację, powinnaś wylądować w psychiatryku`
Taak. Zmieniłam się. Nikomu nie życzę, żeby wplątał się w to co ja. Żeby w ten sposób przeje*bał swoją młodość. Z boku może to się wszystko wydawać inne. Proste. Jesteś głodny, jesz. I co? ja jestem głodna. Chcę jeść. Nie potrafię. Każdy kęs równa się z ogromnym cierpieniem. Bólem. Chęcią sięgnięcia po żyletkę.
` Myślisz, że pogodzę się ze śmiercią mojej pierwszej, prawdziwej dziewczyny, której zaufałem? Może popełniłem błąd `
Nie. To ja popełniłam błąd. Błąd, że pozwoliłam ci się we mnie zakochać. Zakochać w ścierwie. Przeze mnie musisz cierpieć.
Chciałam odejść. Zostawić go. By nie patrzył na mój upadek. Żeby zaczął żyć szczęśliwie.
` Olka, to jest moja decyzja, nie twoja !. Wróć ze mną do domu`
Pojechaliśmy. Do mnie. Byliśmy ok. 5 nad ranem. Chciałam z tym skończyć. Po prostu się zabić. Nie cierpieć już dłużej. Nie zasługuję, by stąpać po ziemi. Nie zniosę już dłużej strachu kolejnego dnia, kolejnych pustych dni. Kolejnego uczucia głodu. Omdlenia. Poddałam się.
` Nie poddałaś się, skoro ciągle tu jesteś i mnie kochasz. Nie zostawiaj mnie tak, potrzebuję cię `
Płakałeś. Znów przy mnie płakałeś. A ja cierpiałam. Cierpiałam, że sprawiam ci taki ból. Że musisz na to wszystko patrzeć. Patrzeć jak się wyniszczam od środka. Uspokajałam cię.
` Proszę, nie rób mi tego. Nie odbieraj mi marzeń` - mówiłeś.
Nie wiedziałam, co mam zrobić. Krzyczę o pomoc. Pomóż mi. Obiecałam. Obiecałam, że się nie zabiję. Przynajmniej się postaram. Lecz obawiam się, że moja psychika już tego nie zniesie.
Z każdym dniem coraz bardziej się w sobie gubię. Wszystko staje się obce.
Dokąd iść? jak znaleźć drogę do odzyskania dawnej siebie? Jak zacząć normalnie jeść?
Za trudne.
Spałam może z 2 godziny. Wypiłam kawę i poćwiczyłam;
~ 10 min. abs z Mel B
~ 15 min. cardio z Mel B
~ 10 min. Quick Sweat Cardio
Nie mam siły. Poczytałam trochę repetytorium z polskiego.
-> 23 do matury
-> 16 dni do Berlina
-> 2 dni do premiery płyty IRY
-> 56 dni do koncertu
Nie cieszę się już wcale. Po co mi to.
Chyba nie zdam z religii. WTF?!
Podobał mi się film "Intruz" oraz "Piękne istoty"
Dwóch ostatnich nie widziałam.
![music,music,is,my,world,saying,pics,switch,world,my,world-08c542a9616ca3a588e926d88f4a0ee1_h.jpg]()
Było mi słabo. Niedobrze. Wszyscy na około mnie wpier*dalali. Ciągły szelest opakowań po różnych chipsach, papierków od batonów. W przerwie na około mnie tematy żywieniowe. Byłam głodna. Chciałam zjeść. Nie mogłam. Blokowało mnie coś. Coś mnie powstrzymywało. Dotarło do mnie wczoraj, że to mnie przerosło. Byłam w ch*j głodna, myślałam, że dam radę. Nic z tego. Choroba mnie ogarnęła. Pojawiły się łzy w oczach. Złość, nieopamiętana złość. Zaczęłam w ukryciu rozdrapywać rany. Chciałam, żeby to się skończyło. Miałam myśli samobójcze. już nie dawałam rady. Ciągle wychodziłam z sali.
Upadłam parę razy. Z osłabienia. Nie mogłam ustać na nogach.
Pokłóciłam się z G. Przez moje przekleństwo.
Chciałam się rzucić pod auto. Już byłam blisko. Mogłam z tym skończyć. raz na zawsze.
Tyle złych słów wypowiedzianych. Prawdopodobieństwo zerwania. Rozstania się raz na zawsze. Tyle negatywnych emocji.
` Mam dosyć twojego zachowania, ciągle się na mnie wyżywasz. Mam cię dosyć, rób co chcesz `
` Zmieniłaś się. Nie w takiej Oli się zakochałem`
` Robisz to specjalnie. Chcesz abym cierpiał. Lubisz sprawiać mi ból. Nie słuchasz moich próśb`
` Wszyscy mają rację, powinnaś wylądować w psychiatryku`
Taak. Zmieniłam się. Nikomu nie życzę, żeby wplątał się w to co ja. Żeby w ten sposób przeje*bał swoją młodość. Z boku może to się wszystko wydawać inne. Proste. Jesteś głodny, jesz. I co? ja jestem głodna. Chcę jeść. Nie potrafię. Każdy kęs równa się z ogromnym cierpieniem. Bólem. Chęcią sięgnięcia po żyletkę.
` Myślisz, że pogodzę się ze śmiercią mojej pierwszej, prawdziwej dziewczyny, której zaufałem? Może popełniłem błąd `
Nie. To ja popełniłam błąd. Błąd, że pozwoliłam ci się we mnie zakochać. Zakochać w ścierwie. Przeze mnie musisz cierpieć.
Chciałam odejść. Zostawić go. By nie patrzył na mój upadek. Żeby zaczął żyć szczęśliwie.
` Olka, to jest moja decyzja, nie twoja !. Wróć ze mną do domu`
Pojechaliśmy. Do mnie. Byliśmy ok. 5 nad ranem. Chciałam z tym skończyć. Po prostu się zabić. Nie cierpieć już dłużej. Nie zasługuję, by stąpać po ziemi. Nie zniosę już dłużej strachu kolejnego dnia, kolejnych pustych dni. Kolejnego uczucia głodu. Omdlenia. Poddałam się.
` Nie poddałaś się, skoro ciągle tu jesteś i mnie kochasz. Nie zostawiaj mnie tak, potrzebuję cię `
Płakałeś. Znów przy mnie płakałeś. A ja cierpiałam. Cierpiałam, że sprawiam ci taki ból. Że musisz na to wszystko patrzeć. Patrzeć jak się wyniszczam od środka. Uspokajałam cię.
` Proszę, nie rób mi tego. Nie odbieraj mi marzeń` - mówiłeś.
Nie wiedziałam, co mam zrobić. Krzyczę o pomoc. Pomóż mi. Obiecałam. Obiecałam, że się nie zabiję. Przynajmniej się postaram. Lecz obawiam się, że moja psychika już tego nie zniesie.
Z każdym dniem coraz bardziej się w sobie gubię. Wszystko staje się obce.
Dokąd iść? jak znaleźć drogę do odzyskania dawnej siebie? Jak zacząć normalnie jeść?
Za trudne.
Spałam może z 2 godziny. Wypiłam kawę i poćwiczyłam;
~ 10 min. abs z Mel B
~ 15 min. cardio z Mel B
~ 10 min. Quick Sweat Cardio
Nie mam siły. Poczytałam trochę repetytorium z polskiego.
-> 23 do matury
-> 16 dni do Berlina
-> 2 dni do premiery płyty IRY
-> 56 dni do koncertu
Nie cieszę się już wcale. Po co mi to.
Chyba nie zdam z religii. WTF?!
Podobał mi się film "Intruz" oraz "Piękne istoty"
Dwóch ostatnich nie widziałam.
