Szybko o wczoraj.
Doba zaliczona pomyślnie.
Ok 300 kcal ale mniej.
Dobrze.
Wszystko według planu.
Jestem podekscytowana, każdy fragment mojego ciała czuje to podniecenie perfekcji. Chcę więcej i coraz więcej.
Miłe uczucie.
Spełniane cele.
Już pisałam, czuję się jak wszechmogąca. Czerpię z tego siłę.
Po za tym nie lubię tego co dzieje się już u mnie samoczynnie. Jednego dnia jestem w stanie darzyć siebie skromnym komplementem, jutro znowu się wyzywam, jakby sumienie to było za mało.
Bilans:
- Jogurt grecki z łyżeczką powideł śliwkowych * 85 kcal * ( smakowało jak jogurt z nutellą, naprawdę![;)]( ";)")
)
- Kalafior z łyżeczką bułki tartej * 56 kcal *
- Pół śliwki * 12 kcal *
- Powtórka śniadania z tym, że zwiększyłam porcje na rzecz bilansu, bo trzymam się swojego planu * 115 kcal*
Ostatnimi czasy odzwycziłam organizm od picia.
Trudno przychodzi mi zmuszenis się do wypicia czegokolwiek.
Dlatego dzisiaj znalazłam na to swój własny sposób.
Nie chcę/ Nie umiem wypić nawet normy wody? (1,5 litra)
Więc od jutra obowiązuje mnie podwójna dawka.
Tak, za bardzo kocham perfekcję żeby pozwolić sobie na jakąś litość, czegokolwiek by to nie dotyczyło.
Dzisiaj koniec pierwszego etapu w moim planie.
Zaliczony.
Jutro następny.
Czuję głód, miło mi.
Mała wzmianka odnośnie wagi.
Te najczęściej porządane cele jakimi jest np "45 kg" wcale nie są odbiegające od normy.
Mam na myśli adekwatność do wzrostu.
Ja jestem przykładem.
Mam 165 cm wzrostu.
Przy wadze 45 kg moja masa ciała będzie dopiero wtedy normą. Widzę to, po swojej figurze. Kiedy uaktywnię ćwiczenia, poezja.
Może powinnam ważyć 42 kg. Nie zejdę do tego ze względu na to z jaką wagą zaczęłam, bo było by to za ciężkie dla mojeho wrażliwego i wymęczonego już dość organizmu. 45 będzie bardzo dobrze.
Takie jest moje zdanie.
Po za tym spotkałam się z dziewczyną, która ważyła mn.w. tyle przy wzroście 173 cm. Wyglądała ok, bo to kwestia indywidualna.
Każda ( lub każdy) chcąc coś ze sobą zrobić musi dostosować cały plan do siebie.
Poznać swój organizm i reakcje.
Dopiero wtedy jesteście gotowi.
Dzisiaj dzień kiedy nienawidzę swoich grubych nóg bardziej niż kiedykolwiek.
Znowu moja pewność siebie niewyobrażalnie wzrosła, poziom tej zrozumiałej ekscytacji jest chyba tego powodem. Wzrasta cały czas.
PS Wszystko zależy od punktu widzenia. Nie ma celu, którego nie jesteśmy w stanie osiągnąć.
Każdy dzień będzie jeszcze lepszy. Tego sobie życzę.
Wam również.
45 kg. Nogi
Doba zaliczona pomyślnie.
Ok 300 kcal ale mniej.
Dobrze.
Wszystko według planu.
Jestem podekscytowana, każdy fragment mojego ciała czuje to podniecenie perfekcji. Chcę więcej i coraz więcej.
Miłe uczucie.
Spełniane cele.
Już pisałam, czuję się jak wszechmogąca. Czerpię z tego siłę.
Po za tym nie lubię tego co dzieje się już u mnie samoczynnie. Jednego dnia jestem w stanie darzyć siebie skromnym komplementem, jutro znowu się wyzywam, jakby sumienie to było za mało.
Bilans:
- Jogurt grecki z łyżeczką powideł śliwkowych * 85 kcal * ( smakowało jak jogurt z nutellą, naprawdę
)- Kalafior z łyżeczką bułki tartej * 56 kcal *
- Pół śliwki * 12 kcal *
- Powtórka śniadania z tym, że zwiększyłam porcje na rzecz bilansu, bo trzymam się swojego planu * 115 kcal*
Ostatnimi czasy odzwycziłam organizm od picia.
Trudno przychodzi mi zmuszenis się do wypicia czegokolwiek.
Dlatego dzisiaj znalazłam na to swój własny sposób.
Nie chcę/ Nie umiem wypić nawet normy wody? (1,5 litra)
Więc od jutra obowiązuje mnie podwójna dawka.
Tak, za bardzo kocham perfekcję żeby pozwolić sobie na jakąś litość, czegokolwiek by to nie dotyczyło.
Dzisiaj koniec pierwszego etapu w moim planie.
Zaliczony.
Jutro następny.
Czuję głód, miło mi.
Mała wzmianka odnośnie wagi.
Te najczęściej porządane cele jakimi jest np "45 kg" wcale nie są odbiegające od normy.
Mam na myśli adekwatność do wzrostu.
Ja jestem przykładem.
Mam 165 cm wzrostu.
Przy wadze 45 kg moja masa ciała będzie dopiero wtedy normą. Widzę to, po swojej figurze. Kiedy uaktywnię ćwiczenia, poezja.
Może powinnam ważyć 42 kg. Nie zejdę do tego ze względu na to z jaką wagą zaczęłam, bo było by to za ciężkie dla mojeho wrażliwego i wymęczonego już dość organizmu. 45 będzie bardzo dobrze.
Takie jest moje zdanie.
Po za tym spotkałam się z dziewczyną, która ważyła mn.w. tyle przy wzroście 173 cm. Wyglądała ok, bo to kwestia indywidualna.
Każda ( lub każdy) chcąc coś ze sobą zrobić musi dostosować cały plan do siebie.
Poznać swój organizm i reakcje.
Dopiero wtedy jesteście gotowi.
Dzisiaj dzień kiedy nienawidzę swoich grubych nóg bardziej niż kiedykolwiek.
Znowu moja pewność siebie niewyobrażalnie wzrosła, poziom tej zrozumiałej ekscytacji jest chyba tego powodem. Wzrasta cały czas.
PS Wszystko zależy od punktu widzenia. Nie ma celu, którego nie jesteśmy w stanie osiągnąć.
Każdy dzień będzie jeszcze lepszy. Tego sobie życzę.
Wam również.
45 kg. Nogi