cześć. znowu.

Który raz staram się uciec od tego gówna, ale i tak tutaj wracam? Który raz wmawiam sobie, że normalne życie jest ważniejsze od Any i tej całej propagandy z nią związanej? Jak dobrze wiem, że nie jestem oceniana po wadze, ani po wyglądzie - że osoby, na których mi zależy nie patrzą na mnie przez powyższe pryzmaty. Który już wieczór marnuje siedząc sama i oglądając blogi o odchudzaniu. Który to raz wydaje pieniądze na "jedzenie" - mrożone warzywa, kasze i jogurty naturalne. Dlaczego nie wydaje ich na ubrania, kosmetyki? Dlaczego na wszystko mi szkoda pieniędzy? Dlaczego obniżam sobie jakość życia i odtrącam od siebie ludzi... A potem narzekam, że jestem sama. Dlaczego nie umiem zobaczyć dobrych rzeczy w kimś? Dlaczego zależy mi na dobrach ziemskich, a nie tych w niebie?

--------------------

Anoreksja. Depresja. Schizofrenia. Siema, to ja i moje przyjaciółki. Ta druga przyprowadziła wszystkie do mojego życia. Ta przyjaźń jest pasożytnicza. Jedna rodzi drugą i powoduje powstanie trzeciej. Potrzeba kontroli wprowadza mnie w smutek, a potem odzywa się druga ja, ta, która dołuje mnie jeszcze bardziej. I tak znowu kończę pod kołdrą i ryczę, a moja mama nie wie co zrobić. Ojca nie obchodzi nic poza własnym dobrem. Wielki kurde,bo chodzi do pracy jak 589438095438095843 facetów na świecie.

--------------

Potrzeba bycia ideałem. Żadnych błędów. Idealne oceny, idealny ubiór, idealna fryzura, idealnie czyste buty. Czy mogę pozwolić sobie na jakąś skazę? Nie,nie,nie! Nie możesz upaść... Musisz lecieć, jak motyl.

--------------

175 cm. 51,6kg - 09.03.2015

--------------